Refleksja nad przemijaniem

 

 Tak, tak, wszyscy się starzejemy i tylko nasze ciało zaczyna być coraz bardziej okrągłe, coraz mniej jędrne i coraz bardziej pomarszczone. Cytując mojego przyjaciela: "życie jest ciężkie, a na końcu umieramy".

Starość - nie radość, zacznę zbierać na balkonik dla Wojcza :3

I jeszcze refleksja nad tym, że kiedy masz na horyzoncie perspektywę pożegnania się z byciem nastolatką, to nagle cofasz się do bardzo wczesnych etapów swojego życia :D

PS. Boshe, boshe, uzyskałam efekt pasów Macha na tym rysunku! <333

PS2. Po przemyśleniu... zepsułam :( To nie Mach, to kontrast jasności chyba :( Eh...

Lenistwo jest ok!

Inspirejszyn to superowska nutka Golec u Orkiestra.

EDIT. Nudzę się, więc jeszcze jeden rysunek z serii "życiowe mądrości cioci Roksanki".

 

Mózgu!

Takie tam - twórczość się uruchamia, kiedy kombinujesz co by tu zrobić, żeby się nie uczyć.
Mój mózg umiera.